Syberia - olbrzymi obszar azjatyckiej części Rosji kojarzy się nam przede wszystkim z niezmierzonymi przestrzeniami pokrytymi tajgą, surowym krajobrazem poprzecinanym wielkimi rzekami oraz z niechlubną historią w postaci miejsc zesłań i łagrów. Ta rozległa kraina zawiera także regiony o bardzo zróżnicowanych krajobrazach, urzekających pięknem nieskażonej przyrody. Jednym z najpiękniejszych regionów południowej Syberii jest jezioro Bajkał wraz z otaczającymi go pasmami Gór Bajkalskich i Sajanów. Uroki tej krainy mogliśmy poznać dzięki Julii Witczuk i Stanisławowi Pagaczowi, którzy latem 1999 roku penetrowali ów region, przemierzając go wzdłuż i wszerz.

   Bajkalska wyprawa rozpoczęła się w Irkucku, największym mieście regionu, dokąd dociera transsyberyjska kolej. Na przedmieściach Irkucka zachowały się jeszcze przykłady starej, drewnianej architektury, przyciągające wzrok pięknie rzeźbionymi obramowaniami drzwi i okien oraz malowanymi ścianami frontowymi.

     Z Irkucka nasi podróżnicy udali się do Biriulki nad Leną, przemierzając dzikie fragmenty syberyjskiej tajgi. Po dotarciu do niej przesiedli się na łódź, aby płynąc w górę rzeki osiągnąć położoną w rezerwacie Bajkalsko-Leńskim osadę Czanczur. Teren rezerwatu to obszar nieskażonej przyrody, pełen bujnej, wielopiętrowej roślinności i zwierząt; m.in. występują tu niedźwiedzie. Kolejnym etapem wyprawy była piesza wędrówka przez rezerwat do źródeł Leny. W pobliżu źródła miejscowi wybudowali niewielką kapliczkę.

     Dalsza trasa wiodła w poprzek Gór Bajkalskich, ciągnących się wzdłuż zachodniego brzegu Bajkału. Po przebyciu przełęczy nasi podróżnicy dotarli do położonej nad brzegiem jeziora osady Pokojniki. Tu zamieszkali w bazie naukowej rezerwatu, eksplorując okolice, kontaktując się z pracownikami bazy i podziwiając wspaniałe krajobrazy zachodniego brzegu Bajkału. Z osady Pokojniki udali się wodolotem w północną część jeziora, do regionu Siewiersko-Bajkalskiego, gdzie dotarli aż do magistrali BAM-u. Jednak pobyt w "cywilizacji" trwał krótko. Następny etap syberyjskiej przygody obejmował wyprawę w północną część Gór Bajkalskich, charakteryzujących się pięknymi, surowymi krajobrazami z wysokimi szczytami - najwyższy z nich - szczyt Czerskiego osiąga 2672 m. W tym rejonie nasi podróżnicy napotkali opuszczony łagier z czasów stalinowskich - Chołodnoje.

     Po wyprawie w Górach Bajkalskich nastąpił powrót wodolotem przez cały Bajkał na południe. Następnie nasi podróżnicy udali się do miasta Ułan-Ude położonego w regionie na wschód od Bajkału. Stąd poprzez Iwołgiński Dacan dotarli do rosyjskich wsi usytuowanych na południowym brzegu Bajkału, zapoznając się z miejscowym budownictwem wiejskim i mieszkającymi tu ludźmi.

     Ostatni etap wyprawy obejmował pasmo górskie Sajanów Wschodnich, usytuowane na zachód od południowego krańca Bajkału. W jednej z pięknych dolin tego regionu, Dolinie Tunkińskiej mieszkają rdzenni mieszkańcy tych ziem, Buriaci. Nasi podróżnicy mieli sposobność przyjrzeć się z bliska tym ludziom w odświętnych strojach, poznać nieco ich kulturę i zwyczaje. Pobyt w Sajanach był pięknym zwieńczeniem dwumiesięcznej wyprawy po jednym z najpiękniejszych regionów Syberii, rozciągającym się wokół Bajkału.