Podróż po najludniejszym kraju świata (1300 mln mieszkańców) rozpoczęliśmy od stolicy Państwa Środka, Pekinu. Ta kilkunastomilionowa metropolia zmieniła się w ostatnich latach dość istotnie. Każdego roku znikają tu dzielnice biedoty - skleconych z byle czego domostw - a na ich miejsce powstają nowe osiedla mieszkaniowe. Buduje się wiele nowych ulic i arterii; miasto opasują trzy nowoczesne obwodnice. Centrum miasta wyznacza największy plac świata - Tiananmen. Tu znajduje się mauzoleum wciąż czczonego wodza narodu, Mao-tse-Tunga, najważniejsze budynki rządowe oraz brama wejściowa do Zakazanego Miasta - olbrzymiego kompleksu pałacowego chińskich cesarzy. Nad bramą wisi wielki portret przewodniczącego Mao widoczny z każdego miejsca placu. Na plac przybywa wielu Chińczyków, aby złożyć kwiaty w mauzoleum Mao, przybywających częstokroć z odległych prowincji Chin. Zakazane Miasto mocno kontrastuje z zabudową placu Tiananmen; stanowi kompleks pałaców i dziedzińców, wypełnionych wspaniałymi pozostałościami epoki cesarskiej.

     Inne piękne zabytki w centrum stolicy Chin to m.in. Świątynia Nieba i Biała Pagoda. Są one licznie odwiedzane nie tylko przez turystów, lecz także przez Chińczyków. Ciekawy aspekt życia mieszkańców Pekinu można poznać w miejskich parkach. Tu od rana przybywają młodzi i starzy, aby praktykować liczne odmiany chińskich ćwiczeń. Odbywajš się lekcje tańca, pokazy dalekowschodnich walk obronnych i ćwiczeń medytacyjnych. Wizyty w parkach pozwalają Chińczykom łagodzić stresy codziennego życia, będąc zarazem świadectwem ich witalności.

     Obowiązkowym punktem programu podczas pobytu w Pekinie jest zobaczenie Wielkiego Muru Chińskiego. Najczęściej turyści udają się do odległego ok. 70 km Badalingu, gdzie dla potrzeb turystyki odrestaurowano w dużej mierze fragment Muru. Nasza podróżniczka wraz ze swą mamą odwiedziła mniej uczęszczany "dziki" odcinek Muru w Huanghuacheng. Po murze można również się przespacerować; daje to możliwość pełniejszego poznania tej niezwykłej konstrukcji.

     Ważnym elementem poznawania stolicy jest również wizyta w Operze Pekińskiej. Tu siedząc przy stoliku i konsumując chińskie dania można posłuchać klasycznej chińskiej opery, a w przerwie pomiędzy spektaklami zrobić sobie zdjęcie z artystami.

     Ze stolicy nasza podróżniczka udała się do centralnej części kraju, do miejscowości Leshan. W pobliżu tej miejscowości znajduje się jeden z największych posągów Buddy. Wycieczka w celu jego zobaczenia trwa ok. 4 godzin; widok olbrzymiego posągu Wielkiego Buddy (71 metrów wysokości) wywiera duże wrażenie - miejsce to jest obiektem licznych pielgrzymek Chińczyków i turystów. Z Leshan można udać się w góry Emei Shan usiane licznymi pagodami. Pagody usytuowane są w pięknym krajobrazie, niestety nasza podróżniczka miała pecha, gdyż mglista pogoda podczas zwiedzania uniemożliwiała ich podziwianie.

     Głównym punktem programu pobytu w centralnej części Chin był rejs przez przełomy rzeki Jangcy. Rejs rozpoczął się w mieście Chonquing na statku, którego standard daleko odbiegał od reklamowanego; główną uciążliwością rejsu było przenikliwe zimno. Uciążliwości wynagradzały jednak widoki na trasie, zarówno podczas zwiedzania tzw. Małych Przełomów (boczna wycieczka od Jangcy), jak też na głównym odcinku Wielkich Przełomów. Po pięciu dniach nasza podróżniczka dotarła do miasta Wuhan.

     Wuhan to nowoczesne, duże miasto położone po obu stronach rzeki Jangcy. Znajduje się tu także kilka godnych odwiedzenia zabytkowych miejsc, lecz nasza podróżniczka wkrótce wyruszyła wraz z mamą w dalszą drogę, w góry Huang. Z Wuhanu dotarła do Tangkou - miasteczka u podnóża gór Huang. Niestety mglista pogoda nie sprzyjała górskim wędrówkom, zatem krótki pobyt w górach miał charakter wybitnie wypoczynkowy. Ostatni etap podróży to przelot do Pekinu, gdzie nastąpiło zakończenie trzytygodniowej wędrówki po Chinach.