Link - www.linia.pl Link - Banner - Reklama



Logo serwisu Towarzystwa Eksploracyjnego
Strona główna
O Towarzystwie
Program spotkań TE
Relacje ze spotkań TE
Relacje z wypraw
Relacja specjalna na 25-lecie TE
Dyskusyjne forum globtroterów
Informacje wydawnicze
Galeria zdjęć
Ciekawe adresy internetowe
Skrzynka pocztowa
Archiwum
Relacje ze spotkań TE
Poprzednie spotkania:
Etiopia
Indie Południowe
Ekwador
Meksyk
Peru
więcej...

     Przybajkale to region niezwykły, bardzo odmienny od Burchan innych części Syberii. Kraina ta od dawna zadziwiała podróżników i badaczy - fascynowało ich nie tylko ogromne jezioro Bajkał, ale także różnorodność krajobrazów i ciekawa kultura rdzennych mieszkańców. W Przybajkalu przeplatają się krajobrazy leśne i stepowe, łagodne wzgórza i skaliste, wysokie granie.

     Wiele osób, podróżując w tych stronach, ogląda Bajkał jedynie z okna Bajkalski krajobraz pociągu transsyberyjskiego, który przez kilka godzin jedzie południowym brzegiem jeziora, lub z Listwianki, miejscowości położonej w pobliżu Irkucka, dokąd najczęściej docierają turyści. Tam można zobaczyć jedynie zniszczony brzeg, wzdłuż którego gęsto stoją wioski, namioty i samochody, brzeg zeszpecony kolejowymi nasypami i Buriacki chlopiec falochronami. Na szczęście, to tylko fragment wybrzeża. Prawdziwy Bajkał to środkowa i północna część jeziora, gdzie woda wciąż jest nieskazitelnie czysta, a górzyste, bezludne brzegi porasta pierwotny las. Dopiero tam można zrozumieć piękno Bajkału i dotknąć jego tajemnicy...

     Bajkał jest jednym z największych jezior na świecie - ma ponad 660 kilometrów długości, a jego brzegi w najszerszym miejscu dzieli odległość 88 kilometrów. Wody jeziora kryły wiele tajemnic, których poznanie umożliwiły dopiero długoletnie badania naukowe. W wyniku wielokrotnych pomiarów stwierdzono, że głębokość Bajkału wynosi 1637 m i tym samym jest on najgłębszym jeziorem na Ziemi. Także pod względem pojemności żaden inny akwen nie może równać się ze świętym morzem. Dacan iwolgijski Jego krystalicznie czyste wody stanowią aż 20% objętości wszystkich słodkowodnych jezior naszej planety.

     Badania przyrodników ujawniły inne niezwykłości Bajkału. Spośród około 2,5 tysiąca gatunków roślin i zwierząt żyjących w jeziorze 1600 nie występuje w żadnym innym miejscu na Ziemi. Te endemiczne gatunki są bezcennym skarbem Bajkału i decydują o Jesień nad Bajkałem unikalnym charakterze jego biocenozy.

     W 1996 roku jezioro Bajkał zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości.

     Przybajkale zamieszkują głównie Rosjanie i Buriaci. We własnej republice Buriaci stanowią jedynie 24% ogólnej liczby ludności (jest ich około 250 tys.). Zarówno w Buriacji, jak i w obwodzie irkuckim są rejony z przewagą rdzennej ludności, jak i takie, gdzie Buriatów w ogóle się nie spotyka.

     Buriaci przybyli nad Bajkał z południa. Są narodem, który powstał w wyniku stopniowego jednoczenia się różnych plemion mongolskich, stale napływających nad Bajkał od początku Szczekuszka X w. n.e. Wcześniej ten rejon Syberii zamieszkiwał turecki lud Kurykanów, których uważa się za przodków Jakutów. Buriaci stopniowo wypierali rdzenną ludność na północ. W początkach XIII wieku powstało imperium mongolskie pod wodzą Czyngis-chana, które podporządkowało sobie tereny nadbajkalskie. To właśnie w tym czasie Buriaci stali się nad Bajkałem plemieniem dominującym - najliczniejszym i najbardziej zaawansowanym w rozwoju ludem Syberii Wschodniej.

     Jak przed wiekami, tak i dziś Buriaci zajmują się głównie hodowlą, a mięso i mleko stanowią podstawę ich pożywienia. Tylko w niektórych stepowych rejonach uprawia się pszenicę i inne zboża.



 KOMUNIKATY
Już wkrótce kilka kolejnych serwisów zapraszamy do ich odwiedzania. Twoja linia.pl
 
Serwisy linia

Kliknij tu,

żeby otworzyć okienko nawigacyjne do innych serwisów





Powrót na górę   © 2002 Agencja Reklamowa INTRATA & Zbigniew Bochenek
Wszystkie prawa zastrzeżone | All rights reserved